Dark Millennium – Diana Read Peace [1993]

Jest mnóstwo słów, które chciałoby się napisać, a które szybko znikają w momencie naciskania klawiatury. Zresztą, nieraz jest za późno, aby był jakikolwiek sens coś powiedzieć i pozostaje tylko głucha otchłań, do której można krzyczeć w niebogłosy, a która w odpowiedzi będzie milczeć bez echa.

Tak nietypowo zaczynając recenzję, przedstawiam wam klimacik drugiego albumu niezwykle frapującej, a zarazem fascynującej niemieckiej formacji, który wyszedł w płodnej epoce Metalu, gdzie każdy zastanawiał się w jakim kierunku popchać swój rozwój artystyczny i nie przejmował się „standardami”. Myli się jednak ten, co spodziewa się tu gotyckich cierpień i melancholijno-romantycznych uniesień. Mrok i upiornie zagrane melodie tworzą ścieżkę dźwiękową abstrakcji i różnorakich udręk ludzkiego umysłu, zwłaszcza tych zadawanych przez nas samych.

Pisanie recek do tego typu płyt jest o tyle trudne, że nie ma ono do końca sensu. Wędrówka przez meandry dźwięków będzie wymagać czasem zdrowia i cierpliwości. Nie ma też obietnicy, że na końcu długiej ścieżki nastąpi jakieś wyjaśnienie w głowie i że zakończenie będzie satysfakcjonujące. Dla każdego ta podróż będzie miała inny wymiar i znaczenie. Część osób zniechęci się na samym początku, niektórzy polegną w środku i tylko nieliczni docenią ten album jako arcydzieło, którym jest.

Nie będę się rozpisywać o eksperymentach, zabawie progresją i strukturami, ani chwalił za zgrabne połączenie typowego Death Metalowego uderzenia z delikatnością elementów Jazz/Fusion. Raz, że nie jestem w tym za dobry i nie chcę udawać „yntelygentnego znafcę”, dwa, że nie chcę wam spoilerować frajdy z odkrywania muzyki samodzielnie. A jest ogrom bogactwa elementów, których część skojarzy się wam z Anathemą i Phlebothomized, a inne będą wręcz przypominać odległe klimaty gatunkowe jak Soundgarden czy Alt. Metal.

Nie zżymajcie się też na mnie, że poszedłem na łatwiznę i wybrałem enigmatyczność i niebezpośredniość. Każdy inny wybór i próba pójścia w kierunku banalnej, standardowej krytyki muzycznej byłaby rozczarowująca, niekompletna i tak naprawdę obraziłaby was, jako czytelników.

Miałem coś wspomnieć o przypadkowym kaszlnięciu w jednej z piosenek, które nie zostało usunięte (nie wiedzieć czemu), ale potraktujcie to jako test z uważnego słuchania i możecie śmiało pisać w komentarzach, kiedy ma ono miejsce.

ocena: 9/10
mutant
oficjalna strona: www.darkmillennium.de

inne płyty tego wykonawcy:

• Acid River