23 maja 2022

Pessimist – Cult Of The Initiated [1997]

Pessimist - Cult Of The Initiated recenzja okładka review coverZwykło się patrzeć na Amerykanów jak na jeden kraj, gdzie w rzeczywistości każdy stan ma swoją specyfikę i styl. Jako Stany Zjednoczone da się znaleźć nawet i tysiąc zespołów Death Metalowych powstałych w latach ’90. Ale gdyby rozbić tą liczbę na indywidualne stany, to okazałoby się, że najliczniejsze sceny czy to z Kalifornii, Nowego Jorku czy Florydy są dwukrotnie mniejsze od tego, co się równolegle działo na całej polskiej scenie w ówczesnych czasach.

Pessimist robił pierwsze kroki w Maryland, gdzie poza znanym Dying Fetus, czy Misery Index, było może dosłownie kilkanaście trzecioligowych zespołów wartych uwagi (jak Exterminance, czy Horror of Horrors), które często nie wychodziły poza nagranie jednej płyty własnym sumptem i do tego stricte lokalnie.

Maryland co prawda ma swój własny, kultowy festiwal Death Metalowy, ale nie przekłada się to w żaden sposób na popularyzację tamtejszej sceny. To i też na przełomie wieków i po dwóch płytach, Pessimist w końcu zmusił się do przeniesienia do bogatszej Kalifornii, gdzie do dziś już funkcjonuje i działa, choć już nie tak płodnie. Tak wygląda proza życia.

No ale hola hola, ja tu się rozpisuję o USA, a jeszcze nic nie powiedziałem o samej muzyce! Nie będę oryginalny i przyłączę się do chóru ludzi określających materiał jako zderzenie kultur Florydy z Nowym Jorkiem. Do zobrazowania z czym mamy do czynienia, wyobraźcie sobie bardzo wczesny Cannibal Corpse, Amon/Deicide próbujący zagrać jak Suffocation. Zespół jednak nie utknął w roku 1989, gdyż poza wczesnym Death/Thrash, mamy recepturę przyprawioną o wciąż raczkujący w 1997 r. Brutalny Death i odrobinę Black Metalu (ale niewiele).

Pierwsze co się rzuca w uszy, to niesamowita maniakalność, wykurw i żywiołowość muzyki, która się wręcz wyrywa z głośników i ma ochotę odgryźć twarz słuchaczowi, co potęguje drugi po growlingu, naprawdę obłąkany wokal. Formacja brzmi piekielnie szybko i masywnie, a sama rzeź sprawia wrażenie wręcz opętańczej. Po pierwszym szoku dla organizmu okazuje się jednak, że w tym szaleństwie jest metoda. Mamy zaprezentowaną naprawdę szeroką gamę zagrywek, rodzajów solówek, również i basowych, zmian melodii, inspiracji, komplikowania struktur kompozycji, wszystko zapodane w bardzo soczystej oprawie dźwiękowej.

Gdybym miał wymieniać bardziej szczegółowo, to kazałbym wam zwrócić uwagę na takie utwory jak „Let the Demons Rest”, „Drunk with the Blood of the Saints”, „Dungeonlorde” (choć nie tylko) i spróbować je samemu rozebrać na czynniki pierwsze, zwłaszcza ten pierwszy wymieniony. I jedyny negatyw jaki może przyjść do głowy, byłby taki, że słychać że grupa nie czuje się jeszcze pewnie przy swoich niektórych pomysłach i że dopiero szukają idealnej formuły dla siebie. No I „The Stench of Decay” za bardzo zżyna od „Hammer Smashed Face”.

Ocena końcowa wyjątkowo nie będzie się nawet starała być obiektywna. Nie tym razem. Co za płyta! Co za potęga!! Zaczynam rozumieć dlaczego są ludzie, którzy uważają Pessimist za swój ulubiony zespół. Tego mi było trzeba.


ocena: 9/10
mutant
oficjalny profil Facebook: www.facebook.com/pessimist.cult

inne płyty tego wykonawcy:

Udostępnij:

3 komentarze:

  1. słuchajcie Pessimit - Blood For Gods!! 100% Death Metal :{

    OdpowiedzUsuń
  2. Dopiero Twoja recenzja sprawiła, że sięgnąłem po twórczość Pessimist i od razu zostałem kupiony. Świetny album, choć momentami trochę chaotyczny - ale pomimo tego to kawał świetnej muzyki. Ale to gra!

    Radek

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Drugi album lepszy, ALE od razu mówię, że wymaga on poświęcenia dużej ilości czasu, zanim wejdzie do krwioobiegu. Pierwszy jest nieco łatwiejszy do polubienia

      mutant

      Usuń