5 kwietnia 2022

Rapture – Malevolent Demise Incarnation [2021]

Rapture - Malevolent Demise Incarnation recenzja okładka review coverMalevolent Demise Incarnation to kolejna zacna płyta w dorobku Rapture, ponownie jeszcze lepsza od poprzedniej. Z materiału na materiał Grecy poprawiają, co w ich mocy i rozwijają się w naturalny sposób, choć niektórzy powiedzieliby, że nie rozwijają się wcale – bo jedynie odgrzewają znane od wieeelu lat patenty. Prawda leży gdzieś pośrodku? Chyba tak, bo to, że w muzyce Rapture nie ma nic rewolucyjnego, wiadomo już od dawna. Wszystkie — albo prawie wszystkie — pomysły zawarte na tym krążku zostały przewałkowane przez Demolition Hammer, Devastation, Hellwitch, Sadus czy Dark Angel, a tu są jedynie podane we współczesnej oprawie. Prawdą również jest, że za każdym razem zespół podnosi sobie poprzeczkę, staje się coraz bardziej ekstremalny, a nagrywane utwory – mocniej rozbudowane.

Każdy element, który przemawiał do mnie na „Paroxysm Of Hatred”, znalazł się także na Malevolent Demise Incarnation, ale w jeszcze lepiej dopracowanej i brutalniejszej formie. Chłopaki z Rapture postawili na wściekły i bezkompromisowy napieprz jednoznacznie ukierunkowany na klasyczny death metal – więcej blastów, głębokie growle (jako urozmaicenie „mameliowskich” wrzasków), dzikie solówki (szczególnie fajnie wypadają te z pogłosem), bardziej techniczne riffy. To niemal lunatyczne dążenie do sonicznej agresji mogło skutkować spłaszczeniem muzyki, uczynieniem z niej jednorodnej i koniec końców monotonnej papki, ale Grecy sprytnie się wybronili, bo zachowali dużo thrash’owej motoryki i takiż feeling.

W strukturach utworów, w sposobie ich prowadzenia nie wprowadzono zbyt wielu zmian, może poza tym, że odrobinę mocniej zaakcentowano w nich kontrasty i skoki dynamiki. Trzon Malevolent Demise Incarnation to intensywne napieprzanie, więc jeśli coś takiego was męczy, spokojnie możecie sobie odpuścić ten krążek, tym bardziej, że na chwilę wytchnienia trzeba czekać do ostatniego kawałka. Podobnie jak na poprzedniej płycie, tak i tutaj utwór wieńczący całość jest stosunkowo urozmaicony, pokombinowany i ponadprzeciętnie rozbudowany. W „Requiem For A Woeful Dynasty (Memento Mori)” (swoją drogą tytuł i tekst wydają mi się jakieś takie dwuznaczne w kontekście zmiany wytwórni) muzycy Rapture zaszaleli, mieszając spokojnie partie z maniakalnym blastowaniem, dziwnymi solówkami i mniej standardowymi riffami – mamy tu przekrój wpływów od Slayera po Morbid Angel. Wypada to całkiem ciekawie, ale mimo wszystko zespół lepiej sprawdza się w krótszych formach.

Brzmienie, jakim może się pochwalić Malevolent Demise Incarnation, to miód na moje serce, zwłaszcza, że kojarzy mi się z wczesnymi produkcjami Scotta Burnsa z „Tortured Existence” na czele. Jedyne, czego mi brakuje, to wyraźniejsza praca basu, bo na dobrą sprawę przebija się tylko we wspomnianym „Requiem For A Woeful Dynasty (Memento Mori)”. Poza tym szczegółem jest super. Czekam na więcej.


ocena: 8/10
demo
oficjalny profil Facebook: https://www.facebook.com/ThrashRapture

inne płyty tego wykonawcy:

podobne płyty:

Udostępnij:

0 comments:

Prześlij komentarz